Wświetle akt wizytacyjnych z XVII w., kronik i innych dokumentów parafia powstała w 1175 r. Początkowo była najprawdopodobniej filią parafii Ujazd. Jej zasięg terytorialny nie uległ zmianie. Kościół jest wzmiankowany w dokumentach z 1175r. za czasów papieża Hadriana IV. Zniszczony przez nawałnicę w 1399 roku. Obecny został zbudowany w 1404r. z zachowaniem pozostałości pierwotnej budowli a poświęcony 11 października 1499r.

Kościół jest orientowany, wzniesiony z drzewa modrzewiowego, o konstrukcji zrębowej na podmurówce kamiennej. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, przy nim od północy prostokątna zakrystia z lożą kolatorską na piętrze, ufundowaną przez Aleksandra Zawadzkiego w 1852 roku. Loża otwiera się prostokątnym przeźroczem do wnętrza świątyni, prowadzą zaś do niej schody zewnętrzne. Nawa kwadratowa, wyższa od prezbiterium. Kościół od północy, południa i zachodu otaczają soboty. Soboty wsparto na słupach z zastrzałami i nakryto daszkami pulpitowymi pobitymi gontem, zaszalowane deskami w 1914 roku. Dookoła prezbiterium szeroki, nadwieszony daszek okapowy, wsparty na przyporach, pobity gontem. Od strony północnej do kościoła przylega kaplica św. Józefa (tzw. „kaplica spowiedzi”), dziś p.w.  św. Józefa i Matki Bożej. Pod kaplicą znajduje się krypta grobowa. Dachy kościoła i prezbiterium są dwuspadowe. Dach kaplicy św. Józefa  i Matki Bożej namiotowy, gontowy. Nad nawą znajduje się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę z latarnią, nakryta barokową kopułą. Portale wejściowe późnogotyckie z przełomu XV i XVI wieku, zamknięte łukiem trójlistnym-ściętym z dwoma wałkami na osi. Drzwi do zakrystii drewniane okute blachą z XVII wieku. Drzwi do nawy od zachodu i do loży klepkowe z połowy XIX wieku. Okna w kościele z różnych okresów: starsze wycięte w zrębie, nowsze założone belkami. Usytuowany na wzgórzu, otoczony jest murem z kamienia wzniesionym z polnego kamienia w latach 1830-1837 i w 1865 roku.

Przy kościele znajduje się masywna, wolnostojąca dzwonnica z 1520 roku o konstrukcji słupowej na ceglanej podmurówce i szalowana deskami. Usytuowana jest w południowo-wschodniej części cmentarza. Jej kwadratowy kształt zwęża się ku górze, aż ku silnie nadwieszonej izbicy, stwarzającej unikatową konstrukcję niespotykaną wręcz w innych świątyniach. W połowie wysokości ścian otacza ją szeroki daszek okapowy, pobity gontem. Dach wieży namiotowy, przechodzi w ośmioboczny, piramidalny szczyt, pobity gontem. Na wiązaniu dachowym widoczna jest data 1570. Nad wejściem na belce wyryto datę 1520. Gruntownej renowacji wieży dokonano w 1908 roku.
Wewnątrz kościoła w prezbiterium pozorne sklepienie o łuku zbliżonym do koszowego. W nawie strop płaski z podciągiem wydłużonym, wspartym na dwóch ośmiobocznych słupach. W kaplicy św. Józefa i Matki Bożej, zakrystii i loży stropy belkowane. Chór muzyczny pierwotnie zlokalizowany był nad wejściem do kaplicy św. Józefa i Matki Bożej, od 1844 roku umieszczono go od zachodu i wsparto na czterech słupach drewnianych, w tym na dwóch przyściennych. Strop chóru belkowany.

Akta wizytacyjne z 1679 r. wymieniają trzy ołtarze drewniane, bogato złocone. Ołtarz główny pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela pochodzi z około 1655 roku i został poświęcony w czasie wizytacji w 1657 roku. Jego gruntowny remont przeprowadzono w 1854 i 1925 roku. Obecnie w głównym ołtarzu znajduje się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej w barokowej sukience, przyniesiony z Częstochowy w 1840 r. jako wotum wdzięczności parafian za wysłuchane prośby w czasie zarazy i głodu. Obok ołtarza umieszczone są obrazy Narodzenia św. Jana Chrzciciela z 1700 r. oraz św. Józefa w obramieniach akantowych. W ołtarzu głównym umieszczono rzeźby: świętych Piotra i Pawła, Jana Chrzciciela, Jana Ewangelisty, Grzegorza, Hieronima, aniołów i Michała Archanioła w zwieńczeniu. Pod nim płaskorzeźba Piety. W Muzeum Diecezjalnym zdeponowano zabytkowe hermy świętych męczennic Katarzyny i Małgorzaty z około 1500 roku.

Ołtarz boczny po lewej stronie poświęcono Zmartwychwstaniu Pańskiemu. Jego powstanie datuje się na 1653 rok. Główny obraz przedstawia scenę Wniebowstąpienia Pańskiego. Ołtarz po prawej stronie jest wczesnobarokowy i pochodzi z 1650 roku. Zdobią go rzeźby świętych: Elżbiety, Jadwigi, Grzegorza, nieokreślonego biskupa i Sebastiana w zwieńczeniu z dwoma aniołami. Malowidło ołtarzowe przedstawia apoteozę św. Barbary. Ołtarze w latach 1982-84 zostały  odnowione przez konserwatorów Kazimierę i Kazimierza Rajdów z Krakowa. Wtedy to przywrócono im pierwotny stan z XVII wieku.
W 2010 r. boczne ołtarze poddano pracom renowacyjnym i konserwatorskim. Renowacja została wykonana przez Pracownię Konserwatorską Marka Barskiego z Nysy.

Późnobarokowa ambona pochodzi z 2-giej połowy XVIII wieku. Na emporze organowej znajduje się instrument wykonany przez organmistrza Haasa z Baworowa , przeniesiony do kościoła z Ujazdu.

Na wieży kościoła zawieszone są cztery dzwony. Najstarszy dzwon o imieniu „ Słowo Pańskie” pochodzi z 1536r. i waży 200 kg. W miejsce dwóch innych dzwonów zabranych w czasie działań wojennych w 1942r., parafianie ufundowali trzy nowe dzwony spiżowe: św. Jana Chrzciciela, (o wadze 600kg), Matki Bożej Częstochowskiej (o wadze 400kg) i św. Józefa o wadze 500 kg).
Wokół kościoła rozciąga się cmentarz. Z licznych nagrobków warto zatrzymać się przed nagrobkiem Jana Antoniego von Fragstein (zm. 1724) – właściciela Poniszowic. Jest to kamienne, późnobarokowe epitafium o dekoracji akantowej. Przy murze kościelnym od zachodu stoi tzw. krzyż głodowy z 1844 roku, kamienny, na czworobocznym postumencie, z płaskorzeźbą MB Bolesnej. Warto także przyjrzeć się zabytkowej plebanii, którą zbudowano w latach 1829-1830.

Bieżące remonty:
W roku 2009 Firma RECO wykonała prace odkrywkowe na obecność polichromii w kościele.
Na przełomie sierpnia i września 2009r. Firma HENET z Rudzińca wykonała prace związane z wymianą instalacji elektrycznej. Podczas tych prac całościowo zostało wymienione oświetlenie kościoła. Zamontowano także system wykrywania i sygnalizacji pożaru oraz system sygnalizacji antywłamaniowej.
W 2010 r. boczne ołtarze poddano pracom renowacyjnym i konserwatorskim. Renowacja została wykonana przez Pracownię Konserwatorską Marka Barskiego z Nysy.
W roku 2011 zostały zrekonstruowane soboty kościoła. Prace trwały trzy miesiące (od lipca do końca września). Te prace wykonał Zakład Dekarsko-Remontowy Józefa Urbanek z Kozłowa.
W roku 2012r. zrekonstruowano fundamenty (podmurówkę) kościoła, jego dach. Zrekonstruowana została także kaplica św. Józefa i Matki Bożej.

Wokół  naszego kościoła rozciąga się cmentarz. Z licznych nagrobków warto zatrzymać się przed nagrobkiem Jana Antoniego von Fragstein (zm. 1724) – właściciela Poniszowic. Jest to kamienne, późnobarokowe epitafium o dekoracji akantowej.
Napis na nagrobku Antoniego von Fragstein und Niemsdorff:
 
STA VIATOR!
QUIS HOC SUB LAPIDE DELITEAT?
FRAG DEN STEIN
Zatrzymaj się przechodniu!
Kto może leżeć pod tym kamieniem?
Zapytaj kamienia i ten niemy marmur Ci odpowie:
tu leży ten, który z najwyższą godnością dożył wieku 57 lat i który przez 30 lat osiągnął największe zaszczyty na Śląsku jako zręczny kanclerz, ażeby być godnym niebiańskiej korony.

Zatrzymaj się przechodniu!
Kto może leżeć pod tym kamieniem?
Zapytaj kamienia i ten niemy marmur Ci odpowie:
tu leży ten, który z najwyższą godnością dożył wieku 57 lat i który przez 30 lat osiągnął
największe zaszczyty na Śląsku jako zręczny kanclerz,
ażeby być godnym niebiańskiej korony.
Dostojny Pan Johannes Anton
baron von Fragstein und Niemsdorff
spadkobierca Wierzbnika, Ulmanowic, Gądowa i Jeszkotla,
dziedzic i właściciel Poniszowic, Niewiesza i Niekarmy,
cesarsko-królewski podkomorzy najwyższych funkcji
w Ksiestwie Brzegu.
Nadszedł czas ostatniej podróży
23 stycznia roku 1724
Ta winorośl została przez sierp śmierci ścięta
Po to by była przesadzona do niebiańskich winnic
On- ten wielki Jan, syn wielkich rodziców,
jego zrodził Oświecony Pan, dostojny Jan Krzysztof
baron de Fragstein z Naczeslawic,
członek rady cesarskiej, który pośredniczył
w rokowaniach między Polską a Moskwą
i przez świętej pamięci Ferdynanda III był wysłany
do Wielkich Książąt Moskiewskich aby czynił pokój swoimi przemówieniami
a przez świętej pamięci Leopolda I mianowany kanclerzem obu księstw śląskich.
Czyż można chcieć wiecej?
Patrzaj oto dwaj dzielni rycerze z tego samego rodu
ale ty wędrowcze pomódl się o ich wieczny odpoczynek
więc się dokonało
Pomnik ten z wdzięcznością i pobożną intencją
wykonał potomek i następca rodziców
Jan Ludwig de Fragstein z Naczęsławic.